کارساز

فرزین فردیس، متولد 1360 کرمان، کارشناس مهندسی برق و کارشناس ارشد مدیریت اجرایی از دانشگاه صنعتی شریف، عضو مؤسس و عضو هیأت مدیره‌ی شرکت‌های پارس تابان، صباسل و …، عضو اتاق بازرگانی تهران و مدرس دانشگاه‌های تهران و شریف است.

روایتی صمیمانه از زبان مهندس فرزین فردیس، درباره خودش و دنیای کارآفرینی را در ادامه بخوانید:

• من نه پدر پول‌داری داشتم، نه به جایی وصل بودم. فقط تو یه دانشگاه خوب درس خوندم، دوستای خوب و زیادی داشتم و البته به اندازه‌ی کافی دیوونه بودم. از همون اولِ دانشجویی کار می‌کردم. اواسط دوره‌ی ارشد با چند نفر از هم‌کلاسی‌ها از کار واسه بقیه خسته شده بودیم و دوست داشتیم کار خودمونو داشته باشیم. حس می‌کردیم کارمندی خیلی به مذاق‌مون خوش نمی‌آد. یادمه یکی از اساتیدمون که شرکت داشت، بهمون پیشنهاد کرد مدیر کارخونه‌‌ش بشیم ولی در کمال پررویی گفتیم نمی‌خوایم برای کسی کار کنیم. این شد که ظرف دو ماه، همه‌ی پل‌های پشت سرمونو خراب کردیم تا شرکت خودمونو راه بندازیم. تو این دو ماه به صنایع و شرکت‌های مختلفی سر زدیم تا نیازی رو پیدا کنیم که پاسخی براش وجود نداره و بشه براش شرکتی ایجاد کرد. این‌جوری شرکت اول‌مون تو سال 83 تأسیس شد. ایده‌ی خوبی داشت، این‌قدر که همون استادمون حاضر شد باهامون شریک شه. تو ماه‌های اول، دفتر کارمون پنج تا میز داشت برای شیش نفر. هر کی صبح دیرتر از بقیه می‌رسید، آلاخون والاخون می‌شد و باید تو طبقات برای خودش جایی پیدا می‌کرد. از اون نقطه، تو کمتر از 10 سال به جایی رسیدیم که تو مجموعه‌مون 120 نفر پرسنل داشتیم.

• تو کسب‌وکار، بابت ندونستن خیلی چیزها سرم به سنگ خورده. چیزایی که واقعاً بهشون نیاز داشتم اما خوب بلد نبودم؛ مهارت‌هایی مثل مذاکره یا فروش. این شد که وقت گذاشتم تا توشون ماهرتر بشم. بعد شروع کردم همینا رو به بچه‌های شرکت‌مون یاد بدم. بعد از یه مدتی هم حس کردم جوونای خیلی زیادی هستن که به این مهارت ها نیاز دارن. این‌طوری تدریسم توی دانشگاه شروع شد و الان نزدیک به 10 ساله که تو دانشگاهای تهران و شریف درس می‌دم.

• تعریفای کلاسیک زیادی از کارآفرینی وجود داره که خیلی‌هاشون فقط به درد حفظ کردن تو دانشگاه می‌خوره. از نظر من، کارآفرین کسیه که مسأله‌ای رو تو جامعه‌ش پیدا می‌کنه که درد خیلی از آدماست، اما پاسخ مناسبی براش پیدا نشده؛ بعد اون مسأله رو به روش خلاقانه‌ای که مردم حاضرن بابتش پول بدن حل می‌کنه و راه‌حل‌شو به بقیه عرضه می‌کنه. کارآفرین‌ها یه جورایی دیوونه‌ن، یه جورایی عاشقن. چون خلاف جریان آب شنا می‌کنن. جریان آب همون روش‌های مرسومیه که برا حل مسأله وجود داره ولی کارآفرین همیشه دنبال اینه که یه پله این راه‌حل‌ها رو بهتر یا ارزون‌تر یا سریع‌تر کنه. طبعاً اولش مخالفت و مقاومت زیاد می‌بینه؛ برای همینم اگه به اندازه‌ی کافی دیوونه و عاشق کارش نباشه، نمی‌تونه موفق شه. کارآفرینی فقط بحثای فنی و مهندسی و اجرایی نیست. خیلی وقتا شما نیاز دارید که مسائل مالی یا حقوقی یا فروشو بفهمید. چیزایی که یه نفر به‌تنهایی نمی‌تونه به همه‌شون مسلط شه و لازمه کنار آدمای دیگه‌ای قرار بگیره تا با هم مسأله رو حل کنن.

• «کارساز» صف‌شکن خیلی از تابوهاست؛ برنامه‌ایه که اومده تا ترس‌های شما رو کم‌رنگ کنه و راه مقابله با ترسو بهتون نشون بده. آدمای زیادی هستن که برای خودشون رؤیایی دارن و دل‌شون می‌خواد کار بزرگی بکنن. این رؤیا شروع کارآفرینیه، اما خیلی‌ها می ترسن از این‌که سراغ ایده‌ها و رؤیاهاشون برن. مهم‌ترین هدف کارساز، غلبه بر این ترس و زنده کردن جسارت در شماست؛ این‌که از امتحان کردن ایده‌تون یا سروکله زدن با بقیه درباره‌ش نترسید. البته کارساز اینم به شما نشون می‌ده که کارآفرینی، یه مسیر چند تخصصیه و به صرف داشتن یه ایده‌ی خوب، نمی‌شه موفق شد؛ باید سختی‌های زیادی کشید، خیلی چیزا رو یاد گرفت و کنار آدمای دیگه ایستاد تا به موفقیت رسید.

• من تو مسیر حرفه‌ایم بارها شکست خوردم تا چیزایی رو بگیرم. اصلاً با شکست‌ها عجینم. حالام احساس می‌کنم باید به دوستای جوون‌ترم کمک کنم. همون‌جور که وقتی خودم کارمو شروع کردم، خیلی از سال بالایی‌های دانشگاه بهم کمک کردن. برا همین دوست داشتم تو شروع کارساز- که مثل هر شروع دیگه‌ای، ریسک بزرگی تو خودش داره – در کنارش و همراهش باشم؛ براش وقت و انرژی بذارم و بهش کمک کنم تا در مسیر درستش قرار بگیره. یه عالمه دوست خوبم تو برنامه پیدا کردم که تا همیشه برام باقی خواهند موند.